Koktajle (po) mocy

Mezoterapia igłowa pozwala ominąć warstwę rogową naskórka i dostarczyć składniki aktywne bezpośrednio do żywych warstw naskórka, skóry właściwej i tkanki podskórnej. Doskonale uzupełnia więc wszelkie niedobory.

Śródskórne iniekcje substancji czynnych zwiększają metabolizm komórek, stymulują fibroblasty, poprawiają jakość macierzy zewnątrzkomórkowej oraz usprawniają mikrokrążenie w skórze właściwej i tkance podskórnej. Duże znaczenie ma również kontrolowany uraz, który występuje przy iniekcji. Ukłucia prowokują skórę do reakcji naprawczych, będących podstawą odnowy tkanek. 

Nieusieciowany kwas hialuronowy

Stanowi on bazę większości koktajli do mezoterapii igłowej, z uwagi na następujące właściwości:

• zdolność zatrzymywania wody w tkankach,
• korzystny wpływ na integralność substancji międzykomórkowej skóry, jej sprężystość i elastyczność,
• zdolność utrzymywania homeostazy w przestrzeni pozakomórkowej,
• stanowi bazę dla komórkowej migracji, różnicowania i proliferacji w tej przestrzeni,
• umożliwianie transportu jonów i składników odżywczych w skórze.

Jego czas półtrwania w skórze wynosi około 24 godzin. Jest degradowany głównie przez naturalnie występujące w skórze hialuronidazę i egzoglikozydazy. Po miesiącu nie ma już śladu po wstrzykniętym preparacie, więc mezoterapię igłową trzeba wykonywać w seriach:

• w pierwszej, intensywnej fazie terapii: 1 zabieg co 2 tygodnie przez 2 miesiące,
• w kolejnej, podtrzymującej: 1 zabieg co 3 miesiące. 

Liczba i częstotliwość zabiegów (niezbędna do uzyskania pełnego efektu) zależy m.in. od stanu skóry i rodzaju podawanego preparatu. Kwas hialuronowy w formie nieusieciowanej ma działanie długotrwałe tylko przy płytkim podaniu (śródnaskórkowym i śródskórnym powierzchownym). Po głębokiej iniekcji jest szybko transportowany ze skóry i metabolizowany. 

Stymulatory tkankowe

Substancje te, oparte na aminokwasach, polinukleotydach, tropokolagenie czy bursztynianie sodu, są wykorzystywane w mezoterapii igłowej. W odróżnieniu od odżywczych związków aktywnych (opisanych powyżej) pobudzają tkanki do określonych działań. Nie przekraczają przy tym naturanych, fizjologicznych możliwości nowotworzenia, jak ma to miejsce w przypadku kwasu polimlekowego czy hydroksyapatytu wapnia. Mówimy tu o następujących grupach stymulatorów:

1. Aminokwasy, z uwagi na ich zdolność zatrzymywania wody, zmiękczanie i uelastycznianie naskórka oraz funkcję naprawczą tkanek. 
   Ponadto działają na nie przeciwzapalnie, przyspieszają ich regenerację, zwiększając ich odporność oraz stymulują aktywność fibroblastów.
2. Polinukleotydy, czyli małe fragmenty kwasów nukleinowych: deoksyrobonukleidowego (DNA) i rybonukleidowego (RNA), z uwagi na ich przeciwdziałanie ilościowej i jakościowej degeneracji składników skóry. 
   Odpowiadają one także za elastyczność i gęstość skóry, mają zdolność wiązania wody, zapewniając długotrwałe nawilżenie tkanek, co sprzyja prawidłowemu metabolizmowi. Stymulują aktywność i wzrost liczby fibroblastów, co wpływa na zachowanie jędrności i spoistości skóry, pełnią również funkcję antyoksydacyjną.
3. Bursztynian sodu jest silnym antyoksydantem, który poprawia oddychanie komórkowe w fibroblastach, transport jonów, syntezę kolagenu i elastyny. Jest sensorem tlenu w komórkach, więc pobudza je do wzrostu w środowisku ubogim w tlen, zwiększając ich odporność na niedotlenienie. Wywiera silny wpływ na regenerację macierzy tkankowej, przez co wspomaga napięcie skóry, niweluje procesy zapalne i rozjaśnia.
4. Tropokolagen, najmniejsza podjednostka kolagenu, w tkance pełni funkcję prekursora dojrzałego kolagenu. Wpływa na fibroblasty, pobudzając je do produkcji endogennego kolagenu, działa regenerująco na tkankę łączną włóknistą, budującą strukturę skóry. Przyspiesza też proces gojenia się ran, regeneruje uszkodzone tkanki, przywracając prawidłowe ukrwienie i napięcie skóry.
   

    

Terapie łączone

Mezoterapię igłową warto planować z innymi zabiegami, m.in. z radiofrekwencją igłową, frakcyjną laseroterapią, karboksyterapią lub peelingami chemicznymi.

Zastosowanie technik łączonych pozwala na osiągnięcie efektów terapeutycznych, których nie bylibyśmy w stanie uzyskać, stosując tylko jedną z metod rewitalizacji skóry. Synergistyczne działanie ułatwia penetrację substancji i ich dystrybucję w tkance. Właściwie dobrane terapie skojarzone znacznie poprawiają efekt kliniczny, a także wpływają na jego szybsze osiągnięcie.

Techniki skojarzone mają zastosowanie między innymi w:

• redukowaniu blizn i rozstępów, 
• łagodzeniu zmian potrądzikowych, w tym przebarwień pozapalnych,
• niwelowaniu cellulitu,
• spalaniu tkanki tłuszczowej,
• kuracjach trychologicznych w przypadku łysienia oraz telogenowego wypadania włosów.

Skojarzone terapie łączone z wykorzystaniem mezoterapii igłowej stosuje się w tzw. biorewitalizacji, czyli redukcji zmarszczek, hiperpigmentacji, utraty gęstości i jędrności skóry. Chodzi tu o wszelkie techniki stymulacji naturalnych procesów regeneracji w skórze. 

Punktem wyjścia do wyboru efektywnej, łączonej procedury zabiegowej może być wskazówka prof. Carla A. Bartolettiego, założyciela Włoskiego Towarzystwa Medycyny Estetycznej: „Najpierw należy rozważyć fizjologię skóry i jej aktualne potrzeby, a dopiero potem wybrać metodę i produkt czy aparaturę indywidualnie dla potrzeb danej osoby”.

W walce z przebarwieniami

Peelingi chemiczne w połączeniu z mezoterapią igłową stanowią jedną ze skuteczniejszych metod terapii skóry, sprawdzają się w terapii przebarwień (zarówno ostudy, jak i pozapalnych). Chodzi o przyspieszenie przemiany warstw skóry, pozbycie się nadmiaru pigmentu z naskórka za pomocą kwasów oraz skuteczne hamowanie nadmiernej produkcji barwnika w głębokich warstwach skóry.

Działanie delikatnych kwasów skutkuje stopniowym rozluźnianiem wiązań pomiędzy korneocytami w warstwie rogowej i oddzieleniem się górnej warstwy komórek naskórka. W przypadku działania tych mocniejszych dochodzi do koagulacji protein z uwolnieniem aminokwasów i wytrącaniem soli (czego efektem są zbielenia na skórze). 

Przyspieszają one proces przejścia keratynocytu z warstwy podstawnej do warstwy rogowej naskórka oraz zwiększają liczbę komórek w stadium apoptozy, wzmagając tempo eksfoliacji i odnowy – rozjaśnienie skóry i redukcję widocznych przebarwień. 

Kwasy stosowane w peelingach działają bezpośrednio także na fibroblasty skóry właściwej, pobudzając je do produkcji kolagenu i kwasu hialuronowego. Poprzez wytwarzanie ceramidów oraz glikozaminoglikanów wywierają pozytywny wpływ na cement międzykomórkowy. Stymulują aktywność naskórkowych i skórnych czynników wzrostu oraz hamują działanie enzymu tyrozynazy odpowiedzialnego za powstawanie melaniny.

Procedurę eksfoliacji chemicznej i mezoterapii można wykonać jednocześnie w jednej procedurze lub naprzemiennie. Ze względu na nawrotowość przebarwień zabiegi skojarzone ukierunkowane na przebarwienia powinny być wykonywane w seriach obejmujących również działania przypominające. Depigmentujące substancje czynne zostały przedstawione w ramce na stronie obok. 

RF igłowa + mezoterapia

Radiofrekwencja igłowa swoją skuteczność zawdzięcza połączeniu dwóch technik zabiegowych: mikronakłuwania (frakcjonowania) z jednoczesnym podgrzewaniem skóry przez prąd o częstotliwości fal radiowych. Chodzi o równomierne i precyzyjne podgrzanie określonych struktur skóry (za pomocą odpowiednich głowic, wyposażonych w mikroigły o regulowanej głębokości). Jak wiemy, zabieg działa zarówno na naskórek, jak i na warstwy głębokie skóry. Powstałe uszkodzenia indukują aktywację białka szoku termicznego, co skutkuje:

• wywołaniem celowego stanu zapalnego, 
• zwiększeniem procesów naprawczych, 
• stymulacją fibroblastów,
• przebudową struktury matrycy do syntezy kolagenu,
• natychmiastowym napięciem tkanki i liftingiem skóry.

 Dlatego też połączenie radiofrekwencji igłowej z mezoterapią stosuje się w celu nieinwazyjnego liftingu skóry, terapii blizn potrądzikowych, rozstępów i wiotkości skóry ciała. RF igłowa wykazuje wysoką skuteczność również w niwelowaniu rozszerzonych porów, zmarszczek i kuperozy. Ze względu na silnie stymulujący wpływ zabiegu w mezoterapii dobieramy przede wszystkim preparaty nawilżające i odżywcze, które stwarzają doskonale środowisko i źródło niezbędnych związków budulcowych dla pobudzonej tkanki. 

W przypadku cery suchej i odwodnionej doskonałym pomysłem jest także wykonanie nawilżających mezoterapii igłowych przed rozpoczęciem serii radiofrekwencji. Wysokie nawodnienie tkanek przekłada się na niższą impedancję, a co za tym idzie – na wyższe przewodnictwo elektryczne obszarów poddanych zabiegowi i zwiększa jego skuteczność. 

Karboksyterapia + mezoterapia

Wystarczy odpowiednio dopasować technikę zabiegową karboksyterapii (głębokość iniekcji, temperaturę i przepływ gazu) oraz dobrać synergistyczne koktajle mezoterapeutyczne, aby osiągnąć doskonałe efekty terapii, m.in. 

• łysienia, 
• zasinień i obrzęków pod oczami, 
• redukcji rozstępów, cellulitu i miejscowych otłuszczeń. 

Podczas karboksyterapii podanie gazowego dwutlenku węgla wywołuje miejscową hipoksję, będącą bardzo silnym bodźcem dla angiogenezy, która finalnie doprowadza do uregulowania przepływu tkankowego. Poprzez swoje działania karboksyterapia daje początek powstawaniu nowych naczyń z drobnych kapilar lub naczyń żylnych, stymulując ich powielanie i remodeling. Proces ten sprzyja likwidacji zaburzeń krążenia i obrzęku limfatycznego. Zapewnia doskonały drenaż tkanek, m.in. w terapii cellulitu i lokalnych otłuszczeń.

Podanie dwutlenku węgla inicjuje również lokalny kontrolowany proces zapalny, który uaktywnia procesy regeneracji tkanek poprzez aktywację makrofagów, fibroblastów i komórek śródbłonka. Stymulują one powstawanie nowych naczyń i przebudowę macierzy zewnątrzkomórkowej, indukują syntezę włókien kolagenowych i elastyny, poprawiając elastyczność tkanki, widoczność blizn i rozstępów.

Dwutlenek węgla, poprzez penetrację w okolicy zabiegowej, powoduje lokalne zwiększenie ciśnienia i działa niszcząco na wrażliwą na tego typu zmiany błonę komórkową adipocytów, która ulega rozerwaniu. Zjawisko to wykorzystywane jest w zabiegach lipolitycznych. 
Karboksyterapię łączymy w jednej procedurze zabiegowej z:

• mezoterapią antycellulitową i lipolityczną, 
• preparatami stymulującymi wzrost włosów, 
• mezoterapią rewitalizującą,
• przeciw rozstępom, obrzękom i zasinieniom. 

Z praktycznych wskazówek – znieczulenie do zabiegu mezoterapii warto aplikować dopiero po wykonaniu karboksyterapii. Obkurczający naczynia krwionośne wpływ lidokainy i prylokainy zawartej w kremach znieczulających kłóci się z procesem chwilowego ich rozszerzenia wywołanego hipoksją tkanki po iniekcji dwutlenku węgla. A sam efekt znieczulenia mocno maleje tuż po wykonaniu karboksyterapii, co jest związane z „wypłukaniem” związków znieczulających wskutek pobudzonego ukrwienia tkanki.