Trójkąt młodości

Młoda twarz charakteryzuje się wypukłościami w okolicy jarzmowej, ostrą i wyraźną linią żuchwy oraz odpowiednią objętością środkowej części twarzy. To właśnie te trzy cechy tworzą „trójkąt młodości”, którego podstawa biegnie wzdłuż kości jarzmowych, a wierzchołek skierowany jest ku brodzie.

Wraz z wiekiem, na skutek procesów biochemicznych i biologicznych zachodzących w organizmie, trójkąt ten ulega odwróceniu. Redystrybucja tkanki tłuszczowej, rozciągnięcie więzadeł podporowych twarzy oraz resorpcja kości twarzoczaszki – szczególnie w obrębie oczodołów i szczęki – powodują, że twarz zaczyna przypominać trójkąt z dwoma kątami na linii żuchwy. Brak odpowiedniego podparcia dla tkanek miękkich prowadzi do obwisłego owalu twarzy.

Na poziomie biochemicznym wolne rodniki obecne w organizmie oraz te pochodzące ze środowiska przyczyniają się do utraty elastyczności skóry, co skutkuje jej nadmiarem. Te zmiany prowadzą wiele osób do gabinetów medycyny estetycznej, gdzie poszukują rozwiązań przywracających młodzieńczy wygląd.

Proces odwracania zmian

Kluczowe jest skupienie się na spowolnieniu procesów zachodzących na poziomie molekularnym. Szczególnie istotne jest zahamowanie zmian biochemicznych, które doprowadziły do przekształcenia „trójkąta młodości”.

Te mikroprocesy przyczyniają się do utraty jędrności i elastyczności skóry, ponieważ są bezpośrednio związane z funkcją fibroblastów. Wraz z wiekiem procesy biochemiczne wpływają na włókna kolagenowe i elastynowe, które ulegają degradacji pod wpływem metaloproteinaz macierzy.

Ponadto kolagen ulega usztywnieniu na skutek glikacji białek, co prowadzi do powstawania zaawansowanych produktów glikacji (AGEs). W konsekwencji skóra traci elastyczność i staje się mniej podatna na regenerację.

Dodatkowo stres oksydacyjny, sprzyjający nadmiarowi wolnych rodników, prowadzi do uszkodzeń białek, lipidów i DNA w komórkach. Wolne rodniki, które nieustannie powstają w wyniku procesów biochemicznych, zakłócają funkcjonowanie fibroblastów, powodując zmniejszenie produkcji włókien kolagenowych. Utrata funkcjonalności fibroblastów wiąże się też z degradacją macierzy pozakomórkowej (ECM), która odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu sprężystości i struktury skóry. 

Inflammaging

Skóra wraz z wiekiem przechodzi w stan przewlekłego, niskonasileniowego zapalenia – tzw. inflammaging, które aktywuje procesy degradacji białek w ECM. To zjawisko przyspiesza proces starzenia się skóry, prowadząc do dalszej utraty jej elastyczności i jędrności.

Wpływanie na mikroprocesy pozwala na spowolnienie lub częściowe odwrócenie zmian w „trójkącie młodości”. Kluczową rolę odgrywa bezpośredni wpływ na procesy biochemiczne i biologiczne, w tym dieta, aktywność fizyczna, suplementacja oraz ochrona przed promieniowaniem UV. Warto uświadamiać pacjentom, że dbałość o młody wygląd wymaga działań na różnych płaszczyznach życia.

Medycyna estetyczna odgrywa bardzo istotną rolę w hamowaniu inflammaging, ponieważ zabiegi wpływają bezpośrednio na żywe komórki skóry.

Do skutecznych metod należą nowoczesne technologie oraz stymulatory tkankowe. Kluczowe znaczenie w ograniczeniu inflammaging oraz przywróceniu równowagi między degradacją a produkcją kolagenu mają preparaty kolagenowe, kwas polimlekowy i hydroksyapatyt wapnia. Te substancje dostarczają organizmowi „matrycę” do syntezy własnego kolagenu typu I lub stymulują jego produkcję poprzez procesy zapalne, co prowadzi do odbudowy macierzy pozakomórkowej (ECM) oraz białek podporowych w tkance łącznej.

Najważniejsze jest to, że wyżej wymienione preparaty stymulują tworzenie kolagenowej siatki, która później pomaga utrzymać preparaty odbudowujące ubytki objętościowe. Aby dodatkowo wspomóc aktywność fibroblastów, niezwykle ważne są preparaty zawierające aminokwasy i nieusieciowany kwas hialuronowy, ponieważ pomagają utrzymać fibroblasty w stanie aktywnym. Podanie skórze substratów, takich jak glicyna, prolina, lizyna, hydroksyprolina czy walina, sprawia, że posiada ona niezbędne „budulce” do neokolagenezy i neoelastogenezy.

Odwrócenie „trójkąta młodości” 

Wiąże się ono ze zmianami w objętości tkanek, wynikającymi przede wszystkim z utraty tkanki tłuszczowej i kostnej. W połączeniu z procesami biochemicznymi poduszki tłuszczowe w twarzy ulegają degradacji, co prowadzi do ubytków w różnych obszarach twarzy.

Na przykład, zanik poduszki tłuszczowej w skroniach powoduje opadanie łuku brwiowego i górnych powiek. Z kolei utrata tkanki tłuszczowej w okolicy kąta przyusznego i w środkowym piętrze twarzy przyczynia się do powstawania „chomiczków” oraz pogłębienia bruzd nosowo-wargowych.

Równorzędnym procesem wpływającym na starzenie się twarzy jest zanik kości, zwłaszcza w obszarze oczodołów, szczęki i kości jarzmowych.

Skutkiem tego jest pogłębienie oczodołów oraz opadanie tkanki łącznej w środkowym i dolnym piętrze twarzy.

Stymulatory tkankowe umożliwiają odbudowę struktury skóry, przyczyniając się do jej regeneracji. Jeśli chodzi o zmiany wynikające z resorpcji kości oraz utraty tkanki tłuszczowej, najlepszym sposobem na przywrócenie utraconej objętości jest zastosowanie wypełniaczy tkankowych na bazie usieciowanego kwasu hialuronowego. 

Praca z wypełniaczami 

Musi być przeprowadzona ostrożnie i dopiero po uzyskaniu poprawy jędrności oraz elastyczności skóry. Włókna kolagenowe powinny zostać odbudowane lub pobudzone, ponieważ odgrywają kluczową rolę w utrzymaniu wypełniaczy w miejscach, gdzie doszło do znacznej utraty objętości.

W przypadku skóry wiotkiej i utraty owalu twarzy, mimo zastosowania stymulatorów tkankowych, warto rozpocząć ocenę od górnego piętra twarzy, aby określić, które obszary mają największe ubytki prowadzące do powstawania zmarszczek i opadania tkanek.

Na przykład, oceniając pacjentkę, należy zacząć od skroni. Zanik poduszki tłuszczowej w tej okolicy jest jednym z pierwszych oznak starzenia, widocznym już po 25. roku życia. Powoduje obniżenie łuku brwiowego oraz opadanie górnej powieki.

Ludzie zwracają szczególną uwagę na ten obszar twarzy, ponieważ naturalnie skupiamy się na oczach podczas interakcji. Zmiany w tej okolicy są więc jednymi z pierwszych czynników wpływających na odbiór wieku danej osoby. Odbudowa objętości w tym miejscu prowadzi do uniesienia łuku brwiowego i „otwarcia” spojrzenia, jednocześnie zapewniając harmonijne przejście w kierunku łuków jarzmowych.

Od góry do dołu

Podczas oceny zmian zachodzących w twarzy od góry do dołu, zauważalne stają się pogłębione bruzdy nosowo-wargowe oraz linie marionetki.

Opadanie tkanek w tych obszarach, mimo stymulacji kolagenu, utrzymuje się ze względu na ubytki w kości jarzmowej oraz tkance tłuszczowej w środkowym piętrze twarzy.

Dobór miejsc, w których należy dodać objętość za pomocą wypełniaczy, oraz ich ilości musi być indywidualnie dopasowany do pacjenta. Szczegółowa analiza skóry oraz badanie palpacyjne kości pomagają określić, czy ubytek objętości wynika z resorpcji kości czy z zaniku poduszek tłuszczowych.

Wypełniacz powinien być precyzyjnie aplikowany w obszarach, gdzie doszło do znacznego zaniku – zarówno w rejonach kości jarzmowych, jak i tkanki tłuszczowej środkowej części twarzy. Uzupełnienie objętości w tych miejscach prowadzi do uniesienia tkanek i złagodzenia bruzd wokół nosa i ust.

Uwaga! Alienizacja!

Nieprawidłowa ocena może doprowadzić do nadmiernego podkreślenia kątów jarzmowych, nadając twarzy tzw. alien look, szczególnie jeśli utrata objętości dotyczy również środkowej części twarzy. Harmonijna odbudowa tych dwóch obszarów skutecznie neutralizuje zmarszczki nosowo-wargowe i linie marionetki, a także daje zauważalny efekt w redukcji zmian w dolnej części twarzy, takich jak „chomiczki”.

Jeśli ubytki tkankowe w środkowej części twarzy nie są główną przyczyną zmian w dolnej partii twarzy, warto przeanalizować kąty przyuszne i żuchwowe. Zmiany takie jak „chomiczki” oraz wiotkość skóry w okolicy żuchwy mogą być spowodowane utratą poduszki tłuszczowej w pobliżu uszu lub resorpcją kości żuchwy i kości jarzmowej. Dlatego tak ważna jest ocena twarzy od góry do dołu.
Należy pamiętać, że środkowe piętro twarzy powinno być ocenione i poddane korekcji przed dolnym piętrem. Dopiero kiedy objętość kości jarzmowej oraz środkowej części twarzy została odpowiednio odbudowana, można skupić się na kątach przyusznych. Utrata poduszki tłuszczowej w tej okolicy może prowadzić do opadania tkanek w całej dolnej partii twarzy.

Stymulatory blisko uszu

Podanie stymulatorów tkankowych w okolicach uszu oraz w kącie żuchwy wspiera utrzymanie wypełniaczy, ponieważ stymuluje włókna kolagenowe i poprawia ich strukturę. Aplikacja preparatów w kątach przyusznych podnosi tkanki, które z wiekiem zaczynają opadać w środkowej części twarzy.

Jeśli w tym rejonie nie doszło do znacznej utraty objętości, ale tkanki żuchwy i „chomiczki” uległy opadnięciu, warto odbudować strukturę kości kąta żuchwy. Istotne jest, że kąt żuchwy może wpływać na odbiór twarzy jako bardziej kobiecej (łagodny efekt) lub męskiej (bardziej zaznaczone rysy). W przypadku kobiet dąży się do subtelnego efektu, prowadząc resztę preparatu wzdłuż żuchwy aż do spiczastej brody. Dlatego niezwykle ważne jest, aby nie przesadzić z ilością preparatu w tym obszarze – nadmierne zaznaczenie kąta żuchwy może sprawić, że twarz nabierze zbyt „ostrzejszych” rysów.

Okolice brody

Po przeprowadzeniu zabiegu na żuchwie warto ocenić obszar brody, która z wiekiem – szczególnie u kobiet – staje się mniej wypukła, na skutek napięcia mięśnia bródkowego. Początkowo spiczasta broda, która wizualnie wydłużała owal twarzy, z wiekiem przyjmuje bardziej prostokątny kształt. Wczesne podanie toksyny botulinowej może pomóc rozluźnić ten mięsień i spowolnić proces zmian, ale odbudowa objętości brody kwasem hialuronowym jest kluczowa, aby przywrócić młodzieńczy wygląd.

Przy korygowaniu brody nie można również zapominać o tkance tłuszczowej podbródkowej, która znajduje się po jej bokach – ma ona istotny wpływ na powstawanie „chomiczków”. Po podaniu preparatu warto upewnić się, że przejście między tkankami jest harmonijne. Jeśli w tych obszarach występują zagłębienia, można je skorygować odpowiednim preparatem, aby uzyskać naturalny efekt wygładzonej dolnej partii twarzy.

W spowolnieniu procesu odwrócenia „trójkąta młodości” kluczową rolę odgrywają stymulatory tkankowe. Podane w odpowiednich punktach na twarzy, spowalniają degradację włókien kolagenowych i elastynowych, co pomaga utrzymać jędrność skóry i przedłużyć jej młodzieńczy wygląd.

Kiedy wypełniacze?

W przypadku znacznej utraty tłuszczu i kości w obrębie twarzy najlepszym sposobem na odwrócenie tych zmian jest zastosowanie wypełniaczy, które pozwalają osiągnąć pożądany efekt. Kluczowym etapem w wyborze odpowiedniego produktu jest ocena jędrności i elastyczności skóry, ponieważ te aspekty można poprawić poprzez wpływanie na mikroprocesy zachodzące w tkankach.

Stymulatory tkankowe odbudowują i pobudzają macierz włóknistą skóry, która stanowi istotne podłoże dla późniejszego uzupełniania objętości przy użyciu wypełniaczy. Po odbudowie kolagenu i elastyny można w sposób przemyślany wypełnić pozostałe ubytki wynikające z utraty tkanki tłuszczowej i kostnej.

Młoda, harmonijnie wyglądająca twarz opiera się na równowadze, dlatego działania zapobiegające zmianom w „trójkącie młodości” powinny być podejmowane kompleksowo, na różnych płaszczyznach tkankowych twarzy.