Gdy brak barwnika

Za główną przyczynę zanikania barwnika uważa się zahamowanie biosyntezy melaniny, w tym obniżenie aktywności tyrozynazy, a także zakłócenia różnicowania, proliferacji czy żywotności melanocytów. 

Synteza barwnika skóry, zwana melanogenezą, to złożony i wieloetapowy proces, który zachodzi w komórkach zwanych melanocytami. Podczas wielu przemian chemicznych enzym tyrozynaza jest przekształcany w jedną z form melaniny. Następnie pigment jest transportowany poprzez wyspecjalizowane organelle – melanosomy – do sąsiadujących keratynocytów. Zaburzenia występujące podczas któregoś z etapu melanogenezy lub transportu barwnika prowadzą do powstawania zmian pigmentacyjnych. 

Bielactwo 

To przypadłość objawiająca się zmianami depigmentacyjnymi, spowodowanymi uszkodzeniem lub zniszczeniem melanocytów. W efekcie komórki barwnikowe wytwarzają mniejszą ilość melaniny, a na skórze powstają odbarwione plamy, widocznie odgraniczone od zdrowej skóry. Szacuje się, że problem ten dotyka około 0,5-2 proc. populacji ogólnej. W badaniach nie wykazano predyspozycji występowania schorzenia w stosunku do płci czy rasy. Dodatkowo, schorzenie może wystąpić w każdym wieku, choć w połowie przypadków zmiany zaczynają się przed 20. rokiem życia. Bielactwo jest chorobą złożoną, dlatego wyróżniono kilka jej rodzajów. Główne dwa podtypy różnią się przebiegiem oraz obrazem klinicznym. 

• Forma segmentowa – charakteryzuje się występowaniem ogniskowych zmian, zwykle zlokalizowanych po jednej stronie ciała. Początkowe stadium choroby jest nagłe, z szybkim przebiegiem, natomiast późniejszy etap jest bardziej stabilny. Często powstałe ogniska chorobowe nie ulegają zmianom już do końca życia. 
• Forma niesegmentowa – jest bardziej powszechna, rozwija się przez całe życie i nierzadko powiązywana jest z chorobami autoimmunologicznymi występującymi w rodzinie lub u samego chorego. Można tutaj wyróżnić postać zarówno ogniskową, jak i ogólną. 

Etiopatogeneza bielactwa 

Choć nie jest poznana do końca, jest kilka teorii, które tłumaczą pochodzenie tego schorzenia: 

• teoria autoimmunologiczna – sugeruje, że nieprawidłowości w funkcjonowaniu układu odpornościowego prowadzą do niszczenia melanocytów; hipotezę tę poparto obserwacjami współistnienia niektórych chorób autoimmunologicznych (np. zaburzeń funkcjonowania tarczycy, choroby Addisona, niedokrwistości złośliwej) z bielactwem; dodatkowo u pewnego odsetka pacjentów stwierdzono występowanie różnego rodzaju autoprzeciwciał;