Kwas galusowy

Przemysł kosmetyczny zaczyna powracać do naturalnych i cennych związków pozyskiwanych z surowców roślinnych. Nic dziwnego, ponieważ nauka w połączeniu z naturą może przynieść spektakularne efekty, korzystnie wpływające na kondycję oraz jakość skóry. 

Dobra wiadomość jest taka, że dzięki stałemu rozwojowi badań naukowych możemy odkrywać unikatowe rozwiązania problemów skórnych spotykanych na co dzień w gabinecie. Dlaczego szukamy nowych możliwości w kosmetologii?

Fenomen kwasów fenolowych

W poznanych metodach „zmiatania” wolnych rodników do najbardziej skutecznych oraz przebadanych naukowo zaliczamy wykorzystanie związków o działaniu antyoksydacyjnym. Przeciwutleniacze pozwalają utrzymywać endogenny system antyoksydacyjno-ochronny, a także hamują aktywność enzymów, które generują powstawanie wolnych rodników. 

Jedną z grup związków powszechnie występujących w świecie roślin, a ukierunkowanych na działanie przeciwutleniające, są kwasy fenolowe, które korzystnie wpływają na zdrowie człowieka. W ostatnich latach można zaobserwować wzrost zainteresowania fenolokwasami oraz ich pochodnymi jako możliwymi składnikami preparatów kosmetycznych o działaniu zarówno antyoksydacyjnym, jak i pielęgnacyjnym.

Kwas galusowy

Kwasy fenolowe mają zróżnicowaną strukturę oraz mechanizm działania, co przyczyniło się do wzrostu zainteresowania daną klasą metabolitów. W swojej strukturze zawierają grupy hydroksylową oraz karboksylową. Wśród roślin rozpowszechnione są hydroksylowe pochodne kwasu benzoesowego oraz cynamonowego. 

Do grupy najczęściej spotykanych hydroksybenzoesowych możemy zaliczyć kwas galusowy (Gallic Acid, GA, kwas 3,4,5-trihydroksybenzoesowy). Prekursorem tego związku może być fenyloalanina, która wskutek procesów biochemicznych zachodzących w strukturach roślinnych przekształca się w produkty pośrednie: kwas kawowy lub trihydroksycynamonowy, a następnie ulega przemianom do kwasu galusowego. Rozpowszechnieniu GA w królestwie roślin towarzyszy znaczna różnorodność w procesach jego biosyntezy. Możemy wyróżnić dwie główne drogi powstawania kwasu galusowego w roślinach: 

• szlak kwasu szikimowego,
• poliketydową drogę syntezy. 

Kwas galusowy naturalnie występuje w przyrodzie, gdzie w stosunkowo wysokich ilościach znajduje się w zielonej i czarnej herbacie, galasach, natomiast w mniejszych ilościach w czarnej porzeczce, granacie, morwie, gujawie, winogronach, mango, ananasie, awokado, hibiskusie, różańcu górskim, cynamonie i jeżynie. 

Dzięki swoim cennym właściwościom oraz naturalnemu pochodzeniu coraz częściej pojawia się w składach preparatów kosmetycznych (INCI). 

Na co wskazują badania?

Ma on silne działanie przeciwutleniające, przeciwbakteryjne, przeciwzapalne, a także przeciwnowotworowe. Ze względu na cenne właściwości kwasu galusowego oraz jego pochodnych (np. fenoli rozpuszczalnych w tłuszczach, takich jak syntetyczne estry galusowe, zwane galusami) są szeroko stosowane: